Het Behaincident

Ik kan aan veel dingen een hoop geld uitgeven, maar ondergoed hoort opmerkelijk genoeg niet in dat rijtje thuis. Geen idee hoe het komt. Misschien doordat je het maar een relatief kort moment per dag ziet, zeker in verhouding tot wat je over je ondergoed aan hebt? Natuurlijk loop ik niet in grauw gewassen, afgerafelde Snoopy-exemplaren rond. Zo erg is het nou ook weer niet. Het feit dat ik een man heb, hoeft nog niet te betekenen dat ik mijn best niet meer wil doen. Feit is ook dat ik beha's passen en kopen zie als een ronduit winkelmoetje. Ik word meestal al chagerijnig als ik er aan denk.

Toen ik vanmiddag in de stad was, besloot ik in een opwelling eens bij zo'n chique lingeriezaak binnen te stappen. Enkele vriendinnen hadden het - los van elkaar - al vaker over Marie Jo gehad. Dat was toch wel zo'n fijn merk. Goede pasvorm, mooie setjes, topspul. Het valt in de categorie 'Het kost wat maar dan heb je ook wat!'. Zonder verwachtingen begon ik het rek met de uitverkoopjes door te nemen. En warempel, ik kwam maar liefst 2 potentiële exemplaren tegen. Van Marie Jo! In de paskamer bleek het setje van mijn voorkeur ook het mooist te staan. De koning te rijk zwiepte ik even later mijn pinpas door de automaat. Ook ik had nu een heus setje van Marie Jo en ook nog eens voor de helft van de prijs!

Eigenlijk had ik toen moeten stoppen. Mijn beha-expeditie was voor de verandering eens niet op een teleurstelling uitgelopen, de buit was zelfs ongekend. Ik denk dat het de overmoed was die het overnam van mijn ratio. Ik ging namelijk nog een lingeriezaak binnen. De ruimte oogde nogal donker en daar waar geen zwartgeverfde muur zichtbaar was, hingen beha's. Rijen dik, van boven naar benden. Omdat ik niet wist waar ik moest beginnen, begon ik maar in het meest dichts bijzijnde rek te rommelen. Toen ik beter keek, zag ik dat ik een Marlies Dekkers in mijn handen had. Wauw, dat merk kende zelfs ik!Toen kwam zij op me af. Een eigenaardig uitziend vrouwmens van ergens-in-de-zestig met op haar neus zo'n bontgekleurd leesbrilletje. Het liet niet te raden over welk merk beha zij droeg. Het kenmerkende Marlies Dekkersvlechtwerk stak fier boven haar degelijke truitje uit. "Ben je naar iets speciaals op zoek?" vroeg ze. "Nee niet echt, ik kijk gewoon wat rond.", antwoordde ik met een Dekkerssetje in mijn rechterhand. "Is dat de juiste maat?", haakte ze er commercieelvaardig op in. "Uh ja, ik geloof van wel", zei ik dus maar. "Heb je al vaker iets van Marlies gedragen of wordt dit de eerste keer?" Ze sprak erover alsof Marlies haar beste vriendin was en haar beha's een tietensensatie te weer brengen die zijn weerga niet kent. "Nee, dit wordt mijn eerste keer!", ginnegapte ik. "Nou, dan word je fan! Let maar op mijn woorden!", waarna ze me richting pashokje dirigeerde. "Voor sommige modellen moet je even wat handigheid krijgen omdat je die anders aantrekt dan een standaard beha. Marlies wil de Nederlandse vrouw leren hoe je je beha op de juiste manier aantrekt!", betoogde ze op vurige wijze. Natuurlijk deed ik mijn beha verkeerd aan. Ik begon al een heel klein beetje de schijt te krijgen van die Marlies.Het eerste exemplaar zat inderdaad wel lekker. Maar niet lekkerder dan mijn zojuist verworven Marie Jo-schat. Dat liet ik ook eerlijk - en vooruit, een beetje cynisch - merken. Bij het woord Marie Jo haalde zij poenerig haar neus op. Marie Jo, dat was welhaast een B-merk, voor de armen! Nadat ik beha nummer 2 over mijn hoofd had gewurmd en met veel hangen en wurgen op mijn rug dicht had weten te krijgen, stak zij haar hoofd weer door de kier van het gordijn. "En?", vroeg ze al ietwat pinnig. "Ja, deze zit ook wel oké en het valt me mee dat ik hem helemaal zelf heb aan weten te krijgen.", reageerde ik lacherig. De sfeer was inmiddels om te snijden. "Maar nu de hamvraag!", sprak ik groots, "Heeft u ook exemplaren die in de uitverkoop zijn?" Want ik ga echt geen 100 euro voor een stomme beha betalen, dacht ik erachteraan. Dat was de druppel. "Mevrouw! Uitverkoop? Dit is een échte Marlies Dekkers hoor!", reageerde ze onthutst. "Oh, doet Marlies soms niet aan de uitverkoop?", vroeg ik sarcastisch. "Mevrouw, alles hier in de winkel is het nieuwste van het nieuwste. Ik heb nooit uitverkoop. Opruiming. Het woord zegt het al. Op-rui-ming! Daar wil je vanaf!", brieste ze. "Nou, ik heb net anders een heel mooi setje van Marie Jo uit de opruiming weten te halen!", verdedigde ik mezelf. "Ik vind 100 euro echt te veel geld voor een beha." Daarna sloot ik het gordijn weer. Verhit werkte ik me uit die vervloekte Marlies Dekkers en bergde mijn vriendinnen weer braaf in hun H&M-metje op. Eenmaal buiten overhandigde ik haar de gewraakte beha's en maakte aanstalten om het pand te verlaten. Ik kon wel wat frisse lucht gebruiken. Maar voor ik er erg in had, pakte ze mijn bovenarm vast. "Jij moet maar geen Marlies Dekkers meer passen hè? Ik heb allang gezien dat jij toch nooit fan wordt.", sprak ze kleinerend. "Houd jij het maar lekker bij Marie Jo!" "Ik wil ook helemaal nergens fan van worden! En daarbij moet ik helemaal zelf weten wat ik ooit nog pas of koop!", zei ik beledigd. "Uh uh uh, je hoeft je stem niet te verheffen.", deed ze er nog een schepje bovenop. "Daar houd ik helemaal niet van!"

En ik hou er niet van om op zo'n manier in een winkel bejegend te worden. Dat heb ik niet nodig! Maar dat kon ik pas verzinnen toen ik weer buiten stond en me pas goed realiseerde wat er zojuist gebeurd was...

Die Marlies kan de vinkentering krijgen pot op, en haar asociale ambassadrice erbij!

Irene You Go Girl!!!!!! Ik had er ook niks gekocht!!!! Maar ik moest wel ontzettend om je verhaal lachen!