Controle Utrecht

Vandaag moest k op controle in Utrecht. 2 uur rijden voor eigenlijk.....ja beetje suffe dingen. Maar ook wel weer belangrijk dat ze je even gezien hebben natuurlijk. Het is niet helemaal onnodig maar gewoon rot dat je er zolang voor moet rijden. Had eerst vetmeting en longfunctie. Vetmeting kon je zien of ik ECHT!!!! 48 kg woog. Dus k vond t wel beetje spannend. Die meet nog nauwkeuriger dan een weegschaal. Nou daarna gesprek met de transplantatie verpleegkundige. Was snel klaar. Ik had niet veel te melden of vragen. Ze vroeg alleen of ik aan een onderzoek mee wilde doen. Maar dat was met heel vaak bloedprikken en dat moest dan ook in Utrecht gedaan. Maar daar doe ik niet aan mee. Ik ben als de doods voor bloedprikken, het gaat altijd heel moeilijk en er dan ook nog voor naar Utrecht rijden. Ik doe echt aan veel onderzoeken voor onderzoek naar transplantatie of cf mee, maar dit was me beetje te lastig. Maar ze vond het gelukkig niet erg. Ze begreep het wel. Verder hadden we niks dus toen de diëtiste voor een gesprek. Die kwam nog net niet met vlaggen en toeters binnen. Maar wel met een grijns van oor tot oor. IK WAS ECHT!!! dik geworden. Was echt 48 kg. Me spiermassa was ook meer geworden, terwijl ik niet eens veel gesport heb. Juist te weinig de laatste tijd. Dus was beetje een raadsel waar dat vandaan kwam. Maar het zag er dus goed uit. Mijn BMI was 20,8! Nou dat heb ik ook nog nooit gehad! Helemaal super dus. Laat die longen maar komen, Ik ben dik genoeg:D Toen nog een gesprek met de arts. Die keek me ook aan alsof ik echt mega dik was geworden. haha. Nou hebben wel even goed gepraat. En tjah, tis gewoon wachten. Hij hoopte nog dat deze komende nacht longen zouden komen voor me, want hij had zelf dienst zei die. Aaaah lief:D En hij vroeg nog even hoe het met me rijbewijs was. Dus ik beetje kribbig zo....Ja niks, jullie doen er toch ook niks aan. En daar liet die het een beetje bij. Tot aan het einde van het gesprek. Kwam die erop terug. En we hebben het nog eens goed erover gehad. En hij vond het ook wel een krom verhaal.. Dus eindelijk! Na maanden! Gaat die het voor me uitzoeken! Want het cbr heeft mij gezegd dat ze een brief hebben gehad van de arts van Utrecht. En de arts zegt dat die nooit die brief gestuurd heeft. Dus er klopt iets niet. Ik hoop dat er iets goeds uitkomt. En ik moet zeggen. Ik hoop super graag dat ik nog mag gaan rijden, maar ik hoop misschien nog wel beetje meer op dat ik gewoon me gelijk krijg. Het is gewoon oneerlijk gegaan. Als enige die domme zware test gedaan. Maargoed, hij zou het me nog laten horen. Ben benieuwd. Nou als allerlaatste nog gesprek met maatschappelijkwerk. Maar mijn eigen was er niet, die was ziek. Jammer:-( Want die is lief. Maar nu had ik een ander iemand. Kort gepraat en toen lekker naar huis toe! Heerlijk. Nou ja, naar Twan! Hadden elkaar zolang niet gezien. Dus ben nu lekker hier.