Ontwikkelingen in de transitie van adolescenten met chronische aandoeningen

Poe! Wat een titel he. Maar dat was het thema van vandaag. Niet hier thuis, maar in Arnhem. Ik was door mijn kinderarts gevraagd of ik samen met hem daar een praatje wilde houden. Voor zo'n 100 artsen. En die hadden zo'n dag, waar ze weer veel nieuwe dingen leren. En dit keer ging dat dus over hoe het is om van de kinderafdeling naar de volwassenafdeling over te gaan als patient met een chronische ziekte. Dus daar was ik natuurlijk heel geschikt voor. Vond mijn kinderarts in ieder geval. hihi. Dus na een paar keer erover gemailt te hebben, over wat ik dan zou gaan vertellen, was het vandaag zover. Ik mocht met hem meerijden daarheen. Was wel zo makkelijk natuurlijk. Wij hoefde gelukkig pas smiddags ons praatje te houden, dus hoefde hier niet al te vroeg weg. 11 uur. Dus valt nog mee he. In de auto nog even gepraat over wat we precies gingn zeggen. Hij had al een mooie powerpoint presentatie gemaakt, over die overgang van de ene naar de ander afdeling en ook een beetje in grote lijnen hoe mijn cf-geschiedenis verlopen is. De grote punten beetje op een rijtje. Is toch wel beetje gek om dan zo te zien, wat ze allemaal al met me gedaan hebben. Maar goed, schrok er niet van hoor ofzo. hihi. Mijn praatje hield eigenlijk in dat ik gewoon wat vragen zou beantwoorden. Dus hoefde niet echt zelf een heel verhaal te vertellen. Al gebeurd dat natuurlijk wel, dat je er veel omheen verteld. Han, mijn arts, vertelde eerst met behulp van de presentatie dan beetje over mij. En toen vroeg die mij in welk profiel ik pas, zelfstandige patient, of een bange patient, of een moeilijke en eigenwijze patietent. En nog iets. Nou ik vond mezelf wel een zelfstandige patient, met een beetje eigenwijsheid;) Hier moest iedereen meteen om lachen:O O ja, op de voorste rij zat (heel toevallig) 1 van de zaalartsen van Maastricht. En toen kwam het, het onderwerp, segregatie. haha. Dus heb maar heel eerlijk verteld hoe ik erover denk. En tot in hoeverre ik me daaraan houd. Maar ze begrepen het wel, Twan en ik kwamen natuurlijk ook ter sprake. Maar het praatje ging eigenlijk heel erg goed. Werden gelukkig veel vragen gesteld en ook echt goede vragen. Over wat ik vond dat verbeterd kon worden voor patienten die nu over gaan van de kinder- naar de volwassenafdeling. En wat ik vind dat beter moet op de volwassenafdeling. Dus ik hoop echt dat ze er iets aan hebben gehad en er ooit nog eens aan denken.....Als bedankje kreeg ik nog een mooie bos bloemen en een kadobon. Echt heel lief. Want ik vond het gewoon leuk om te doen enzo. En dan toch nog iets ervoor krijgen. Echt leuk. Na ons hield nog een arts een praatje over transitie bij diabetespatienten. Dus daar hebben wij samen nog even naar geluisterd. Was wel interessant, alleen ons praatje was leuker haha. Daarna zijn we weer lekker naar huis gegaan. Ik was er ook wel aan toe. Kapot!!! De terug weg was wat langer, iedereen reed zoooo langzaam! Maar goed. Uiteindelijk toch thuis gekomen en hup! Zo t bed in! Het was wel een leuke dag hoor. Zelf ook weer wat dingen geleerd dus. Dus lieve lieve lieve doktertjes! Denk een beetje na bij de kleine (sociale) dingen. Dan komt t helemaal goed!

Het ging ook een stukje over Longtransplantatie. Deze 2 plaatjes stonden ook in de powerpoint presentatie. 2 grafieken over longtransplantatie. Misschien vinden sommige mensen dat interessant. Dus hier is die.