Dit stond NIET op de planning

Ja, ik werd afgelopen woensdag opgenomen voor een kuurtje en om te kijken of ze me hier wel wat dikker konden krijgen. Omdat ik in 2 weken thuis dus weer zo ziek was geworden en ook afgevallen. Donderdag kreeg ik buikpijn. Nouja, dat kan wel he. Maar die nacht, 3x overgegeven. En dat doe ik nooit! Dus dat was wel raar. En tot gistermiddag had ik dus na de sondevoeding ontzettende buikpijn, en vooral heel erg misselijk. En dat ging pas over als het eruit kwam. Te laat dus, want zo kom ik nooit aan. Maar, nu even een minder smakelijk detail. Ik had zwarte p**p. En daar schrokken de diëtiste en mijn dokter toch wel van. Dus gisteravond kwam er nog een maag-lever-darm arts. Die kon zo niks vinden, maar vond het toch nodig om de volgende ochtend, vandaag dus een gastroscopie te doen. Voor de mensen die niet weten wat dat is, dan gaan ze dus met een slang via je mond in je maag kijken. En als ik ergens bang voor ben is het zo’n onderzoek. Maar om me gerust te stellen zei die dat ik wel een soort roesje kreeg. Alleen bij mij werken roesjes niet zo. Ik word dan nog banger enzo. Maargoed. Het was nog avond, en die was op dat moment nog lang niet voorbij. Omdat ik nog steeds niet aankom en dus ook zo misselijk ben en buikpijn heb heeft mijn arts besloten om met TPN voeding te beginnen. Dat is voeding via ja infuus. Dus dat komt dan direct in je bloed. En dat zou dat via mijn porthacat kunnen, alleen omdat ik misschien iets aan mijn maag had moest ik ook een apart infuus in mijn arm om daar iets tegen te krijgen. Dus ik kon me lol toen helemaal op! Nog iets waar ik echt echt bang voor ben. Infuus prikken. Maar ze hadden wel een anesthesist laten komen. En na de 4e poging zat die. In mijn linkerarm. Whoehoe. Het was inmiddels 12uur snachts en ik was dood en doodop. Slapen dus. Alleen dat lukte niet. Met overal slangen aan me en wetend dat ik morgen dat onderzoek zou hebben. Vanmorgen meteen mijn arts laten komen om nog eens te vragen of dat echt wel nodig was. Hij zou even overleggen. En ja hoor, na overleg, het moest toch echt. Man wat was ik bang. Janken als een baby….schaam schaam. Maar ging gelukkig een hele lieve verpleegster mee. Dus op naar de scopieafdeling. Kreeg ik eerst zo spray in me mond om me keel te verdoven. Nou dan denk je al dat je stikt, omdat het lijkt dat je hele keel opzwelt. Toen op me zij liggen. Kreeg ik zo bitje in me mond. Daar duwen ze dan die slang tussendoor. En toen het beruchte roesjes middel. Spuitje 1…….na een paar tellen werd ik wel duizelig maar verder zakte ik niet weg. Normale mensen zijn dan weg he. Spuitje 2……BOEM! Weg was ik. Ik werd ongeveer anderhalf uur later wakker op mijn kamer. Het was klaar!!!!!!! Weer huilen natuurlijk bij blijdschap dat het gelukt was. En ik heb niks meegekregen. Voor mijn gevoel dan. De verpleegster vertelde namelijk een ander verhaal vanaf het moment dat ik wegzakte. Ik lag dus op mijn zij…en op het moment dat die dokter die slang door me keel duwde, hebben 2 mensen achter me rug gestaan om me tegen te houden omdat ik terugtrok. En nog iemand hield me hoofd vast en mijn lieve eigen zuster hield mijn armen vast. Ik vond het blijkbaar toch echt niet leuk. En het stomme is. Ik weet dat ik heel bang wordt van dat spul. En dat ik me dus ook ontzettend verzet op dat moment. Maar ik weet er zelf helemaal niks meer van. Dus….misschien is het toch wel goed spul. Het is nu half 4 bijna, dat spul is wel uitgewerkt. Bijna dan. Heb nog beetje zware ogen en hoofdpijn en als ik naar de wc loop, ben ik wat slapjes en duizelig. Poe! Wat een verhaal he! Dit stond niet op de planning deze opname maar ja! Heb net de uitslag gekregen……Er was niks te zien!!!!!! Gelukkig. Ik blijf voorlopig wel die TPN voeding houden. Want ik moet nu gewoon echt gaan aankomen.